<< Καθώς έφευγα, σκεφτόμουν το εξής: Αν δεν την ξαναδώ ποτέ, θα τρελαθώ. Όταν βγή κε από το αυτοκίνητο κι έφυγε, ο κόσμος μου μού φάνηκε άδειος ξαφνικά και χωρίς νόη μα. >>
« Τότε όμως δεν καταλάβαινα. Ότι θα μπορούσα να πληγώσω κάποιον τόσο άσχημα, που να μην το ξεπεράσει ποτέ. Ότι ένας άνθρωπος μπορεί, απλώς με το να υπάρχει, να βλάψει ανεπανόρθωτα κάποιον άλλο. »
'' Ό,τι κι αν συνέβαινε, κατάφερνε να χαμογελάσει. Στην πραγματικότητα, όσο πιο άσχημη ήταν η κατάσταση, τόσο πιο πλατύ γινόταν το χαμόγελό της. Το αγαπούσα το χαμόγελό της. Με μαλάκωνε, μου' δινε θάρρος. ''
" Γονάτισε στο πάτωμα δίπλα στο προσκεφάλι μου, τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου. Την κοίταξα ξανά, αλλά τα μάτια της δε μου αποκάλυπταν τίποτα. Αλλόκοτα διάφανα, έμοιαζαν με παράθυρα σ' έναν άλλο κόσμο, αλλά όσο κι αν βυθιζόμουν στα βάθη τους, δε διέκρινα τίποτα. Τα πρόσωπά μας απείχαν ελάχιστα, αλλά εκείνη βρισκόταν έτη φωτός μακριά από εμένα. "